Bez Niej...Do Niej.

Dławi mnie krzyk, palącą lawą tryska...
Miażdżą mnie myśli, młotem na oślep walą...
Łzy wyrzeźbiły linie, bruzdy, nisze na mych policzkach...
Tonę w przypływie bezkresnego żalu...

Drzewa bez liści, ptaki bez skrzydeł, niebo bez słońca...
Błądzę w ciemności co płacz mój echem odbija...
Bezradnie w niej krążę, pytam, krzyczę, od nowa, bez końca!
Tęsknota, cierpienie, świadomość zabija...

Siostro najdroższa! Moja przyjaciółko! Aniele!
Daj mi choć znak, że tam odnalazłaś szczęście...
By mej rozpaczy ulżyć, której jest zbyt wiele...
Bym mogła żyć z myślą, że Ciebie już nie będzie!

Ten los okrutny, podły, diabelski kat nierozłączny...
Co noże wbija nam prosto w serce...
Co sznur Ci podał, za krótki, za mocny!
I patrzył tylko jak wkładasz na szyję, zaciskasz z tyłu ręce...

Z ostatnim oddechem, pulsu uderzeniem...
Ostatnią myślą, obrazem, dźwiękiem...
Czas bezlitośnie zakończył istnienie...
Sądząc, że chroni Cię przed własnym lękiem...

Chcę wejść w tę wyrocznię, zabrać Cię do siebie!
Odgonić wszystkie destrukcyjne chmury!
Przygarnąć, przytulić, przywrócić na niebie...
Słońce co zgasło... uśmierzyć tortury...

Za późno, odeszłaś, nie wrócisz już do mnie...
A ja muszę żyć, upadać, znów się podnosić!
I myśl płonącą, palącą jak ogień...
Co noc, co dzień w milczeniu mym znosić!

ANNA S.

----------------------------------------------------------




Inga Śpiąkowska 7.04.1992 - 4.07.2016